Max Nemitz – Wihnacht

Bildquelle Pommersches Heimatbuch 1962

Wihnacht

Nu kümmt dat leiwe Wihnachtsfest
so sachten in dat Land
Väl Tuscheln giwwt et hier un dor,
väl Arbit för de Hand.

Im witte Kleed stoahn Bosch
un Bom
und Dörp un Hus un Field.
De Sternkes bläkere as Gold
vom Himmel in de Wilt.

De Minsche sind so anners gor,
heimlich un doch vertrut.
Von allem Reden, is et mi,
geiht Fräd un Segen ut.

Mi is´t, as wenn ganz noa tausam
dat kleene Dörp is rückt.
Ut jedem Finster, rick un arm,
de Fräde ruterkiekt.

Kümmt denn de Hillig Oawend sacht
in´t stille Dörp herin,
is´t, as leit mi de Hillge Christ
taum annere Land herin.

Dor
singe Klock un Kinnerstimm
so seit an ni im Joahr.
Tau Kinner ware sülwsten wi
im brun un witte Hoar.

Max Nemitz (* 10. März 1888 in Damerkow, Kreis Bütow; † 1970 in Aachen) war Lehrer,
Schriftsteller und Heimatforscher.
Weitere Gedichte von Max Nemitz und die Übertragung ins Hochdeutsche auf
https://grosstuchen.de/Nemitz.html